W tym czasie udało mu się pozyskać dodatkowych fachowców z różnych regionów kraju, wprowadzić nowy asortyment i wzory dekoracji, które wykonywali prawdziwi artyści. Wyroby tej fabryki uważano za jedne z najlepszych w Europie. Po pierwszej wojnie światowej Freudenreich zwiększył zatrudnienie w zakładzie do 200 osób.

Zawsze powtarzał, że równie ważna jak sumienność i dyscyplina jest dobra atmosfera w pracy. Najlepszym pracownikom wręczał upominki i dyplomy. Nie szczędził także pochwał. Dwa razy w roku obdarowywał załogę pięknymi naczyniami z fajansu. Czesław Freudenreich prowadził też działalność zapomogową dla najbiedniejszych oraz dawał bezzwrotne zasiłki.

Był też wielkim patriotą i oddał swoje życie za ojczyznę. 14 października 1939 roku aresztowali go gestapowcy i poddali licznym przesłuchaniom. Miesiąc później zamordowali go strzałem w głowę i zasypali wraz z innymi więźniami w zborowej mogile. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu uznała to za egzekucję i zbrodnię ludobójstwa. Koło straciło wówczas społecznika i wielkiego patriotę, ostatniego przedwojennego właściciela Fabryki Fajansu...